DESTINY OF THE LOVE #1

To znowu my :) po pierwsze serdecznie chciałyśmy podziękować za wszystkie komentarze i wejścia !!!  Ostatnio pomyślałyśmy o stworzeniu czegoś większego…, tak więc oto stworzony przez nas pierwszy rozdział opowiadania „ Destiny of The Love „ :) Mamy nadzieje, że się spodoba  W dalszym ciągu prosimy o komentowanie, a teraz zapraszamy do czytania. Pozdrawiamy ~ Jukka i Hexa.

                                                                                                         ~~~~~~*****~~~~~~

      
 Niesamowicie intensywny ból głowy obudził Darię, która przetarła oczy i podniosła się na łokciach. Rozejrzała się po pokoju i zamarła. - Gdzie ja jestem ?! -. Jej oczom ukazał się obcy pokój, którego nigdy wcześniej nie widziała, ale który bardzo ją zaciekawił. Niby wykonany  nowocześnie, ale stojący w centrum czarny błyszczący fortepian sprawiał, że to miejsce miało niesamowity klimat. Jednak największe wrażenie wywarło na niej wielkie szklane okno, które prowadziło na ozdobiony wieloma kwiatami taras. Oszołomiona i przestraszona dziewczyna nie wiedziała co ma robić. – była w domu któregoś ze znajomych ?? nie na pewno nie, żaden z nich nie był na tyle rozgarnięty by grać na fortepianie, nie żeby w ogóle było ich na niego stać. Ktoś ją …porwał ? -potrząsnęła głową i szybko wstała. Podążyła ku szarym drzwiom o metalicznym blasku.

Szła teraz małym, ale bardzo pięknym korytarzem, którego ściany obwieszone były wieloma płytami, oraz regałami ze statuetkami. Z ciekawości przyjrzała się jednej z nich. Nie mogąc uwierzyć własnym oczom przeczytała napis dwa razy : "Najlepszy Brytyjski Singiel 2012". Dziewczyna nie wiedziała o co chodzi- „ Ten kto tu mieszka musi mieć niezłego świra na punkcie muzyki”. Nie zastanawiając się dłużej nad tym ruszyła dalej.

Była już na końcu korytarza, kiedy usłyszała męski, cichy śpiew, który dochodził zza rogu. Serce zaczęło bić jej szybciej, a na skroniach pojawił się zimy pot. Stała tam w bezruchu dobre kilka minut, nabierając odwagi. Chciała przekonać się do kogo należał owy głos. Ruszyła. Nagle poczuła gorące ciało, z którym się zderzyła. Kiedy z lekkim ociąganiem spojrzała w górę, znieruchomiała, nie mogła wykrztusić z siebie słowa. -O CHOLERA !!!  Przed sobą ujrzała Harrego stylesa !! -członka zespołu One Direction. Dziewczyna  nie była ich wielką fanką, ale potrafiła rozpoznać wokalistów.  Omiotła całą jego posturę wzrokiem, od razu rzuciły się jej  w oczy liczne tatuaże, przez które poczuła ciarki na plecach. Zawsze je lubiła, a na jego zgrabnym i wyrzeźbionym ciele wyglądały nieziemsko !! . Do tego Styles stał w samych bokserkach przez co miała wrażenie że jej policzki płoną żywym ogniem. 

Nastolatka nie wierzyła w taki zbieg Okoliczności !! Właśnie obudziła się w domu jednego z członków sławnego boysbandu !! Tymczasem Harry uśmiechnął się ukazując tym samym swoje słodkie dołeczki

- Wstałaś już ?! Jak się czujesz ? Wszystko gra ? – chłopak zadawał pytania z prędkością karabinu maszynowego, a dziewczyna wstydziła się odezwać.  Wzięła dwa głębokie wdechy i w końcu się przemogła.

- S..skąd się tutaj wzięłam ?- była cała roztrzęsiona, starała się jednak coś sobie przypomnieć - Byłam w klubie… siedziałam przy barze pijąc drinka. – wtedy do niej dotarło- A co z resztą !!? – prawie zalała się łzami nie pamiętała nic. Zupełnie jakby ktoś wymazał jej część wspomnień.

- Spokojnie- oznajmiło chłopak łapiąc Darię za bark chcąc ją w ten sposób uspokoić.-byłem w tym samym klubie - Harry przerwał na chwilę –źle się czułaś… dlatego postanowiłem ci pomóc - dziewczyna nerwowo zacisnęła palce na przedramionach – kiedy zapytałem się co się stało odpowiedziałaś tylko "zaprowadź mnie do domu". Gdybym znał twój adres byłabyś teraz u siebie – wzruszył ramionami- ale nic nie mówiłaś, wiec zabrałem cię tutaj.

 Dziewczyna z uwagą wsłuchiwała się w słowa Harrego, jednak nadal nie rozumiała dlaczego nic nie pamięta.

- Nie wiem co się stało, przecież nie wypiłam dużo- odparła szlochając, ta sytuacja naprawdę była straszna. Chłopak patrzył na nią uważnie, jakby chciał coś jeszcze powiedzieć ale nie wiedział jak to zrobić.

 -  Słońce…- delikatnie odgarnął jej włosy z czoła – Powiedz mi, czy… była taka możliwość żeby… ktoś mógł ci czegoś dosypać do drinka ?  -Harry cały czas obserwował dziewczynę, aby w razie czego szybko zareagować.  Daria popatrzyła na niego swoimi różnokolorowymi oczyma w których zebrały się łzy.  Styles zareagował natychmiastowo -Eno, mała wyluzuj- otarł delikatnie jej policzki wierzchem dłoni. -  Wszystko dobrze się skończyło, jesteś cała i zdrowa.- W głowie dziewczyny zaświtała pewna myśl… jak długo jej nie było ??

- O Boże… ! Jak długo tu jestem ?!, muszę już wracać... Mama się martwi i…

 - Ej ! Ej ! nie tak szybko, moja droga !- wykrzyczą chłopak, łapiąc nastolatkę za rękę. Na jego twarzy jak zwykle widniał szeroki uśmiech. – Wskoczę w jakieś ciuchy, zjemy śniadanie i odwiozę cię pod same drzwi. Co ty na to ??

Daria patrzyła na niego zastanawiając się jaki chłopak może mieć w tym interes. Przeczuwając że nie ma innego wyjścia, nieśmiało przytaknęła. Była w końcu w nieznanej okolicy, nie wiadomo jak daleko od domu. Sama by sobie nie poradziła, dobrze o tym wiedziała.

-emm… zgoda, - skierowała na niego oczy w taki sposób że wokalista utonął w nich na chwilę, po czym uśmiechnęła się – masz coś na ból głowy bo zaraz nie wyrobie!- Krzyknęła łącząc oznaki cierpienia ze śmiechem. Harry jej zawtórował, widząc tak wesołą dziewczynę, naprawdę mu ulżyło.

-Proszę tędy madam - zrobił teatralny gest lekko pochylając się i wskazując kierunek kuchni. Dziewczynę to rozbawiło , zaśmiała się cicho. Jednak musiała przyznać że w takiej pozycji chłopak wyglądał jeszcze seksowniej.

 Podczas śniadania dziewczyna opowiadała Hazzie o swoich zainteresowaniach. Zdziwiło ją to, że gwiazdora interesuje jej życie. Przecież nie zdarza się to często. Mężczyzna wypytywał o jej rodzinę, przyjaciół i szkołę. Sposób w jaki słuchał jej wypowiedzi przyprawiał ją o dreszcze. Patrzył jej prosto w oczy skupiony na każdym słowie które,  które wypowiadała. Czuła się przez to dziwnie, ale było w tym coś niesamowitego ! Chciała skupić na sobie więcej spojrzeń tych niesamowicie zielonych tęczówek które przenosiły ją do innego świata. Czuła się już swobodniej w jego towarzystwie, ale nadal było  coś co zwracało na niego jej uwagę, tak niezwykłego, innego. Coś czego nigdy wcześniej nie widziała u żadnego chłopaka. 

                                                                                                    ~~~~~~*****~~~~~~

Podczas drogi do domu dziewczyny, Harry i ona nie rozmawiali ze sobą prawie wcale. Nie licząc krótkich komend takich jak „ tutaj skręć w lewo „ za skrzyżowaniem w prawo „ „skręć tutaj i dalej prosto „ .Daria  nie była w najlepszym nastroju  wiedziała, że to cudowne  spotkanie właśnie dobiega końca a ona już nigdy może go nie zobaczyć, … tak, na pewno go nie zobaczy. Zajechali przed bramę wjazdową domu dziewczyny .

- No to jesteśmy – rzucił Hazza, z szerokim uśmiechem.

 - Heh... tak, Yyyy.... jeszcze raz wielkie dzięki za wszystko-  wypowiedziała te słowa szybko, na jednym tchu. Chciała jak najprędzej wyjść z samochodu, bała się że Harry zobaczył łzy zbierające się w jej oczach.

- Nie ma sprawy, miło było poznać !-Chciał jeszcze coś dodać, ale w ostatniej chwili zmienił zdanie. Daria wyszła z auta i skierowała się w stronę domu. Czuła się strasznie, nigdy wcześniej nie było jej tak dobrze z żadnym chłopakiem, i wiedziała że to głupie, bo nie znała go zbyt dobrze. Jednak nic tego nie zmieni, chłopak właśnie odjeżdżał a ona nigdy więcej go nie zobaczy.

 Kiedy tylko weszła do środka od razu podbiegła do okna przez które najlepiej widać podwórze, chciała zobaczyć go ten ostatni raz.

Wokalista jeszcze nie odjechał. Jego wzrok uparcie spoczywał na drzwiach przez które dziewczyna weszła do domu, tak jakby wierzył że te zaraz się otworzą.

 Kiedy w końcu oderwał spojrzenie swoich kocich tęczówek od drzwi i przekręcił klucz w stacyjce. Daria poczuła jak łza spływa po jej policzku. Kiedy ten całkowicie zniknął z jaj pola widzenia, zamknęła się w pokoju i rozpłakała na dobre. Nie zwracała uwagi na to że co róż ktoś dobijał się do jej drzwi.  Do końca dnia myślała o swoim wybawcy, a z każdym wspomnieniem dzisiejszego ranka do oczu napływały jej kolejne łzy, które przestały lecieć dopiero wtedy kiedy zmorzył ją upragniony sen.