DESTINY OF THE LOVE #8

            Witajcie kochani!  Na początek. Pewnie zauważyliście, że pojawił się nowy szablon, dzięki naszej cudownej unfaithful. Mamy nadzieję, że wam się spodoba i się zaaklimatyzujecie ;) A Jak tam po sylwestrze? My spędziłyśmy go bardzo miło, nie obeszło się od plotkowania o facetach ;)  A taki sobie to był babski wieczór. Niezmiernie się cieszymy, że spodobał wam się prezentowy imagin. Dziękujemy za każdy komentarz z osobna, dzięki waszym opiniom na naszych buźkach pojawia się uśmiech. Dziękujemy również osobom anonimowym, wasze komentarze są dla nas na prawdę ważne i motywujące. Nadużywamy już tego słowa, ale jeszcze raz Dziękujemy, że jesteście z nami  :* <3

                                                              
                                                                                           ~~~~~~*****~~~~~~

     - Louis, ty idioto! Pomyliłeś drogi! - Harry brnął zrezygnowany pomiędzy drzewami.

     - Pragnę zauważyć, że to nie ja przesiałem gdzieś mapę! - szatyn zmarszczył niebezpiecznie brwi - Do tego popatrz na mnie! Wyglądam jak jakiś menel!- Louis stał w ubłoconej bluzie i rozszarpanych spodniach w nogawce.

     - To po coś się pchał w te krzaki?

     - Cicho bądźcie! – warknął wkurzony Zayn - Zamknijcie się chociaż na chwilę! Jasne?

     - Hahahaha...Zayni wyluzuj… Daj im się trochę pobawić. Nie musisz zawsze być taki mdły, niejaki i za poważny! – Radek wtrącił śmiejąc się głośno.

      - Właśnie! – Louis i Harry odpowiedzieli jednocześnie, a mulat przewrócił oczami i pokręcił głową.

      - Ja pierdole! Co za idioci trafili mi się w drużynie!

      - Ej, nie przesadzaj już, przecież to…. Aaa!

      - O kurna! Cuda się jednak zdarzają, Styles się zamknął! – Louis wykrzyczał udając zdziwienie, a Zayn od razu podbiegł mu pomóc. Chłopak wpadł do wody i machał rękoma, jakby z tych emocji zapomniał jak sie pływa. Kiedy wyszedł z jeziora łypnął spod byka na Louisa. Nagle w jego oczach pojawiły się iskierki, podszedł do niego i mocno uściskał.

     - Mordo ty moja! Nie śmiej się, bo inaczej wylądujesz w tym jeziorze i raczej dopilnuję tego, aby nikt nie poszedł ci pomóc.

     - Dobra, dobra Em… możesz już się odkleić ?

     - Nie, bo mi zimno!-  Zayn podparł boki i patrzał ze współczuciem na te biedne istoty.  
                                                           
                                                                                             ~~~~~~*****~~~~~~             

      
         Dziewczyny i Liam siedziały przy małym stoliku popijając ciepłą herbatę, a Niall leżał w łóżku z ogromnym bólem brzucha. Okazało się, że kiedy Monika spadła ze skarpy wpadła na przewodnika, który zaprowadził ich na miejsce rozpoczęcia zabawy. Ten tylko się śmiał i pokazał, którą drogą mają iść, aby dojść prosto do domku. Daria popatrzyła na Nialla, z pod kołdry wystawała tylko ta jego jasna czupryna, nastolatka cicho westchnęła.

     - Niall mówiłam ci, żebyś nie jadł tych jeżyn i co? – dziewczyna podła mu ciepłą herbatę. Niall tylko jęknął. Właśnie w tym momencie drzwi wejściowe otworzyły się z hukiem, a zza progu dobiegał wyraźnie głos Lou.

     - Stary, na pewno jesteśmy pierwsi, te panienki na pewno…

     - Mówiłeś coś? – Monika uniosła brwi w zabawny sposób a Louisa zatkało – Wiesz, panienki też potrafią dać sobie radę - Omiotła wzrokiem chłopaka po czym dodała. - W pewnych wyjątkach nawet lepiej od facetów. Kilka sekund później do pomieszczenia wpadł przemoczony i zziębnięty Loczek, od razu rzucił się na swoją dziewczynę zamykając ją w uścisku.

    - Jezu Hazz co ci się stało? – Nastolatka prawie wykrzyczała pocierając rękami jego ramiona.

    - Wpadł do jeziora – zza drzwi wyjrzał jak zawsze arogancki Radek, a nastolatka posłała mu mordercze spojrzenie.

    - To nie mogłeś mu pomóc idioto? – Dziewczyna okryła swojego chłopaka kocem i zaparzyła mu herbaty.  - I jak, lepiej ?

    - Zdecydowanie! Ale wiesz gdzieś czytałem, że jeżeli ktoś wpadnie do wody to trzeba go ogrzać własnym ciałem…- Harry oblizał usta i spojrzał na zarumienioną dziewczynę. Teraz Daria była w stu procentach pewna, że chłopak doszedł do siebie po tej "traumie" 

                                                                                                ~~~~~~*****~~~~~~

     
     - Dobra, to jak to robimy? – Louis stał z założonymi rękami oparty o framugę drzwi patrząc na wszystkich zebranych.~

     - Normalnie, po chłopsku… - Liam wzruszył ramionami. Dziewczyny popatrzyły po sobie.

     - Czyli? – Li się uśmiechnął.

     - Kobiety i chorzy mają pierwszeństwo. – W tym momencie spojrzał na zwijającego się z bólu Niallera. – Czyli w tym przypadku wy obie zajmiecie jedno łóżko, a Niall zostanie na swoim. Cóż i tak nie dalibyśmy rady go z stamtąd ściągnąć.

     - Ta, rady… Ja bym nie miała serca - Daria spojrzała na chorego chłopaka.

     - No właśnie… Biedny żarłok… - Monika również skierowała wzrok w tamtym kierunku.

     - Nieee...- Wszyscy zwrócili uwagę na Hazzę, który nadął policzki i zrobił śmieszną minę. – Ja chciałem z Darią! Wpadłem do rzeki, też będę chory!

     - Oj daj spokój, spójrz na Niallera… A obłapiać ją możesz w dzień, a nie w nocy.

     - Zayn! Łatwo ci mówić ty nie masz... - wskazał na Radka gestem pełnym wyrzutu – szanownego pana cerbera na karku!

     - Takie życie, trzeba było nie brać się za nieletnią…

     - Pff… Ja mam pomysł! Niech Monika śpi z Niall'em, a ja z Darią żeby nie czuła się samotna - Gdyby wzrok mógł zabijać, Harry umarłby na miejscu…

     - Dobra, to wy się kłóćcie a my pójdziemy zrobić herbatkę. Oczywiście, kiedy dyskusja dobiegła końca zaczęła się kolejna o to, kto ma pierwszy pójść do łazienki. Chłopaki nie dawali za wygraną, każdy chciał być pierwszy. Zayn, jak zawsze panując nad wszystkim uspokoił zgromadzenie siłą perswazji i trochę siłą pięści. No cóż, nie obyło się również od zaproszeń Harry'ego, aby Daria wzięła z nim wspólny prysznic. W końcu padło na to, że dziewczyny mogły iść pierwsze do tej średniowiecznej łaźni, z czego młodsza z nich chętnie by skorzystała, ale została powstrzymana przez brunetkę.

      - Nie, my jeszcze chwilę poczekamy, musimy jeszcze coś obgadać, wiecie babskie sprawy.- chłopcy popatrzyli na nie jak na wariatki i wzruszyli ramionami.

      - Jak wolicie - Liam wziął swoje rzeczy i poszedł w stronę łazienki – Za to ja chętnie skorzystam – pozostali chłopcy wyszli jeszcze na podwórko, Louis miał zrobić to samo, ale został zatrzymany.

      - Hymm… - chłopak uśmiechnął się chytrze – coś kombinujesz, widzę to w twoich oczach.

      - Tak – nastolatka pochyliła się w stronę Louisa i wyszeptała mu coś na ucho. Młodsza nie wiedziała o co chodzi, więc siedziała cicho. Spojrzenie Louisa utkwiło na małej skrzyneczce na ścianie.

      - Hahahah dobre! Cóż, zyskałaś w moich oczach. – Louis posłał w stronę Moniki gest pełen uznania i skierował się w stronę skrzynki.

      - Monika co…

      - Cii, zaraz się dowiesz. Chodź przed dom. – Blondynka poszła za przyjaciółką. Parę minut później dziewczyny usłyszały głośny krzyk, młodsza posłał drugiej pytające spojrzenia, jednak ta tylko się śmiała a chwilę później z domku wybiegł roześmiany Lou.

      - Co wy…- w tym momencie przerwał blondynce wybiegający z pianą na głowie Liam. Jego mina była jednoznaczna, okazywała wielki szok i wściekłość.

      - Louis ty debilu! Jesteś kompletnym palantem! - krzyknął Li, na którego twarzy ciągle malował się wstrząs.

      - Lou przekręcił kurki z wodą – oznajmiła Monika. Daria zrobiła wielkie oczy, poczym wybuchła głośnym śmiechem.

                                                                                                 ~~~~~~*****~~~~~~

       
       Monika przewracała się z boku na bok. Tej nocy nie mogła zasnąć, nie zmrużyła oka nawet na chwilę. Postanowiła się przewietrzyć. Ominęła ostrożnie śpiących na podłodze chłopców, spoglądając najpierw na Liama, który nadal miał focha o incydent z wodą, a później na Zayna. Wyglądał słodko, a równocześnie tak pociągająco. Nie wiedziała jak to jest w ogóle możliwe.

Noc była piękna. Księżyc, którego nie przysłaniała żadna chmurka, przyświecał ciemności, jakby towarzyszył jej w tej monotonii. Dzisiaj była pełnia. Dziewczyna kochała takie noce, kiedy była mała i mieszkała jeszcze w Polsce wychodziła ze swoją siostrą przed dom, rozkładały na trawniku koc i obserwowały gwiazdy. Dawno już tego nie robiła, a przecież to było takie przyjemne.

      - Czyżby moja dziewczyna byłą wilkołakiem? – nastolatka odwróciła się, a wtedy znalazła się twarzą w twarz z mulatem, który owiał jej usta ciepłym oddechem. Jego fryzura była rozburzona, oczy lekko zamglone, a do tego jednodniowy zarost. Wszystko to sprawiło, że był jeszcze bardziej męski. W tym momencie w głowie Moniki krążyło jedno pytanie "Co on we mnie widzi?" Po chwili ocknęła się z przemyśleń.

      - Yyy...Co? – spytała marszcząc brwi - Zayn uśmiechnął się tylko widząc, reakcję dziewczyny. Złapał ją za dłoń i przyciągnął do siebie. Otulił jej ciało swoimi rękoma. Stali tak przez chwilę, zapatrzeni w niebo. W pewnym momencie Monika usłyszała niski głos nad swoim uchem.

      - Wiesz, że za tobą szaleje? Działasz na mnie jak narkotyk - na początku znieruchomiała, ale w końcu się przełamała. Odwróciła się i pocałowała mulata, następnie wczepiła się w niego i zaciągnęła zapachem jego ulubionych perfum.

      - Ładnie pachniesz - wyszeptała przez uśmiech. Po około godzinie wrócili do domku, a widok który tam zastali dosłownie powalił ich z nóg. Hazza wpakował się na łóżko obok Darii i pochrapywał cicho w nią wtulony.

     - Wygląda na to, że musisz spać ze mną.

     - Wiesz, jeszcze teoretycznie śpiwór Harry'ego jest wolny…

     - Chyba śnisz – brunet pociągnął dziewczynę w stronę swojego posłania i kiedy się już ułożyli, przytulił ją delikatnie. Monika musiała przyznać, że zapach mulata uspokajał...

                                                                                                 ~~~~~~*****~~~~~~

      
       Daria obudziła się rano, Pierwszą rzeczą jaką ujrzała po przebudzeniu była twarz Harry'ego. Jako, że była jeszcze zaspana a jej umysł nie chodził na prawidłowych obrotach pomyślała, że to sen. Nastolatka powędrowała dłonią po twarzy Styles'a i pogłaskała ją czule, a później delikatnie szturchnęła palcem jego policzek. Na co ten zamruczał.

     - Wolałbym tylko głaskanie jako pobudkę, no i morze pocałunek, ale nie powiem – uśmiechną się szczerze ukazując te swoje dołeczki, które nastolatka tak kochała, po czym dodał - Było miło- zdezorientowana dziewczyna patrzyła w jego twarz niedowierzając.

     - Jezu! … Myślałam, że to sen przepraszam. – Harry złapał ją za nadgarstek i przyszpilił do łóżka.

     - Hymm? To w snach też cię nawiedzam? O jak miło – wymruczał zmysłowym głosem i pocałował Darię namiętnie, gładząc ją po udzie, cicho się śmiejąc – Wybacz kochanie, musimy przestać, bo gwarantuję ci, że usłyszeli by nas wszyscy – pocałował ją w skroń – A jeżeli jeszcze trochę to pociągniemy, to nie będę mógł się powstrzymać. Nie czas i miejsce na to, ale jeszcze się doczekasz. - Harry puścił zawadiacko oczko, wstał i zaczął się ubierać zostawiając zdezorientowaną nastolatkę samą sobie. Bo w ogóle co ona miał na myśli?

                                                                                                ~~~~~~*****~~~~~~

        
             Cała siódemka siedziała przy śniadaniu, które Louis wspaniałomyślnie przygotował. Były to zwykłe naleśniki, ale trzeba było przyznać, że chłopak umiał gotować. Do tego wyglądał tak śmiesznie w fartuchu, że Monika specjalnie unikała kontaktu wzrokowego z chłopakiem, aby nie wybuchnąć śmiechem. Niall już w znacznie lepszym stanie patrzył na swojego naleśnika.

     - Lou… dlaczego same naleśniki, tak bez niczego? Może mógłbyś specjalnie dla mnie zrobić jednego z serem. – żarłok uśmiechnął się, a Louis popatrzył na niego z pode łba i pokręcił głową.

     - Niall niestety nie mam składników- Lou zachowywał się jak prawdziwy kucharz, dreptał podśpiewując pod nosem i rozdawał ciepłe naleśniki - Ale nie martw się, nie będzie sam - mówiąc to postawił przed blondynem słoik dżemu z owoców leśnych. Ten tylko się skrzywił.

     - Lou! Ty chcesz mnie zabić? – wszyscy się zaśmiali, a Niall ze smutkiem w oczach zrezygnował ze swojego naleśnika. Kucharz, nie zwracał uwagi na reklamacje, był zbyt zajęty wykonywaniem śmiesznych póz przy garnku z masą.

    - Jezus Maryja! – Monika odskoczyła ze swojego miejsca jak oparzona i podbiegła do kuchenki. – Louis! Wiesz, że ten domek jest z drewna? Chcesz nas spalić? – wykrzyczała, po chwili jednak zaczęła się śmiać a razem z nią cała reszta. 

                                                                                                  ~~~~~~*****~~~~~~

          Radek, Zayn i Harry latali po odsłoniętym skrawku między lasem a jeziorem. Tego dnia było zimno, ale Zayn był jedynie w cienkiej bluzie, ponieważ swoją kurtkę oddał Monice, oczywiście ta nie chciała nawet tego słuchać, ale chłopak po prostu wstał i rzuciwszy jej w twarz okryciem poszedł wyznaczać granice boiska. Siedzenie w małej chatce już trochę im się znudziło, a nie chcieli ryzykować kolejnej wyprawy w las zwłaszcza, że nie było z nimi przewodnika. Więc chłopcy wymyślili, że zagrają w piłkę nożną. Wszystko super i genialnie, ale brunetka wiedziała, że mulat zaplanował tą zabawę wcześniej, bo niby skąd wziąłby piłkę w środku lasu? No właśnie, chłopak nie chciał się przyznać, ale dziewiętnastolatka zdążyła już trochę go rozgryźć.

     - Dobra to jak gramy? - Krzyknął Liam z daleka, więc wszyscy do niego podeszli, aby ustalić składy. No może z jednym wyjątkiem… Biedny Niall siedział na trawie z łokciami opartymi na kolanach. Trochę mu się już polepszyło, ale mimo to jeszcze wolał nie uczestniczyć w grze, cóż Monika mu się nie dziwiła, no ale przynajmniej mięli wspaniałego sędziego!

     - Nie wiem, mamy o jedną osobę za mało- Zayn wzruszył ramionami.

     - Dobra! Ja wybieram składy! – Loczek wyskoczył przed szereg.

     - To mogę też ja – Louis wyszczerzył zęby. – To co, gramy w marynarzyka, kto pierwszy wybiera?

     - Zgoda. Do trzech wygranych ? – Louis kiwnął głową na znak zgody. Było kilka powtórek i tak po jakichś siedmiu minutach zwyciężył Louis.

     - Dobra to ja biorę… Zayn'a.

     - Daria! – nastolatka spojrzała na niego wielkimi oczami.

     - Człowieku, czy ty chcesz przegrać? Przecież ja nie potrafię trafić w bramkę nawet, kiedy jest pusta. – ten tylko wzruszył ramionami i przyciągną do siebie nastolatkę zamykając ją w czułym uścisku. Zayn złapał Lou za ramię i coś cicho szepnął, ten tylko westchnął.

     - Dobra, dobra rozumiem Monika – Z kolei ta posłała swojemu chłopakowi mordercze spojrzenie. Przecież nie była głupia wiedziała, że ten kazał Lou wziąć ją do drużyny. Nie chciała czegoś takiego. Przecież ona nie umie grać! Podeszła do nich z cichym westchnieniem i odwróciła się bokiem do bruneta, który tylko przyciągną ją całując w przepraszającym geście. Wyglądało na to, że pomogło ale i tak dziewczyna postanowiła to sobie zapamiętać.

     - Radek – Lou uśmiechnął się. Był przekonany, że wygraną mają w kieszeni. Liam jest w jego drużynie, a tamci mają Radka, Harry'ego i małą dziewczynkę! Szkoda, że się nie założyli!

     - Dobrze, chłopaki wy w pole ja idę na bramkę.

     - Co? Nie ma mowy! – Harry zrobił zbolałą minę – Oni nie będą znać umiaru! Nie zlitują się i będą kopać z całej pary!

     - Pff… Nie martw się o nią – Radek uśmiechnął się – Mówi, że nie umie grać ale na bramce wymiata! No wiesz… chociaż to ma po swoim zdolnym bracie. - Boisko było dość prymitywne. Linie zaznaczono na trawie, a bramki to po prostu dwa kije wbite w ziemię. Gra się rozpoczęła Louis z łatwością wyminął Radka i Hazze, natarł na bramkę ku zaskoczeniu wszystkich blondynka obroniła strzał. Później był „słupek” Harry'ego i gol Radka. Po kilku próbach Zayn'owi i Lou udało się strzelić parę bramek Darii. Po pół godzinnej grze był remis. Daria już nieźle zmęczona i poobijana stała na bramce, a mecz dobiegał końca. Chłopcy już też nieco zmachani i tylko w podkoszulkach. Monika biegła na bramkę a Harry i Lou za nią. Starszy z nich uniemożliwiał loczkowi odebranie piłki dziewczynie, a kiedy ta podbiegła do bramki kopnęła piłkę, która odbiła się od patyka a piłka wpadła do bramki. Zrezygnowana Daria tylko się obróciła i popatrzyła na piłkę. Do brunetki podbiegł rozradowany Zayn. Podniósł ją na ręce, okręcił kilka razy dookoła własnej osi i czule pocałował. Harry podszedł do blondynki i uściskał.

     - Ach wiesz… Przepraszam, mogłam obronić… - Harry zamknął jej usta pocałunkiem.

     - Żartujesz byłaś świetna! – chłopak pociągnął ją za rękę w stronę najbliższego drzewa przyparł do niego, przytrzymując jej ręce nad głową i brutalnie pocałował. Ich języki ocierały się o siebie wzajemnie powodując rozkoszne dreszcze. Jednak odsunęli się od siebie słysząc krzyk.

     - Nie, moje oczy! – wszyscy zaśmiali się na widok wijącego się na ziemi Radka – Człowieku to moja siostra! Nie koniecznie jest to przyjemność oglądać jak się z tobą migdali!

                                                                                                ~~~~~~*****~~~~~~

        
         Megan szła zamglonymi ulicami Londynu do domu jej i Jeremiego. Cieszyła się jak dziecko, bo ubłagała szefa by wyjść wcześniej z pracy. Chciała zrobić niespodziankę swojemu chłopakowi. Kupiła potrzebne produkty na jego ulubione danie i nie mogła się doczekać jego miny, kiedy wejdzie do mieszkania i zastanie kolację przy świecach i ją ubraną w tą piękną długą suknię, którą dostała od niego na 21. urodziny. Stała w pięknym korytarzyku pomalowanym na jasno-zielony kolor. Zawsze uśmiechała się na jego widok, przypominała sobie jak go wspólnie malowali, ile było przy tym zabawy. Miała już wejść prosto do kuchni, kiedy jej uwagę przykuły dwie pary butów. Jedne poznała bez trudu, czarne adidasy, które jeszcze miesiąc temu kupiła razem z Jeremim, a drugie to… piękne czarne szpilki, na które Meg nie byłoby nigdy stać i na których z pewnością przewróciłaby się już w czasie ich zakładania. Dwudziesto dwu latka skierowała się do wnętrza mieszkania. Z każdym krokiem jej serce łomotało coraz bardziej, bowiem szlak porozwalanych ubrań, prowadził do ich wspólnej sypialni. Już wiedziała co się święci, bo niby jakie mogłoby być wytłumaczenie? Mimo wszystko ciągle miała nadzieję, że to tylko złudzenie. Zbliżała się chwila prawdy, przełknęła ślinę i ostrożnie otworzyła drzwi. Do jej uszu od razu dobiegły głosy, jakby jęki. W dziewczynie zawrzało mocniej i odważnie weszła do środka. Przed sobą zobaczyła pochylającego się Jeremiego nad jakąś tlenioną, tapirowaną cizią. Wezbrała w niej złość. „Co to kurwa miało być? Jeszcze wczoraj mówił, że mnie kocha a teraz co? Pieprzy jakąś laskę? Od kiedy? Ile razy?” Od tych wszystkich emocji zaczęły jej się trząść ręce. Tego było za wiele, miała dość. Wszyscy faceci są tacy sami… zachciało jej się płakać, ale przecież nie mogła pokazać mu tego wszystkiego, musiała wytrzymać. Kiedy chłopak usłyszał dźwięk otwieranych drzwi odwrócił się i otworzył usta ze zdziwienia. Meg spojrzała na niego tylko z miną, wielkiego rozczarowania i zawodu. Odwróciła się na pięcie, chciała jak najszybciej opuścić to miejsce. Założyła w pośpiechu buty, a jej wyjście oznajmiło tylko głośne trzaśnięcie

. Dziewczyna kierowała się szybkim krokiem w stronę Kensington Gardens.”Co za pieprzony dupek! Dlaczego wszyscy faceci muszą być tacy sami? Nawet jej własny ojciec…” Megan dokładnie pamiętała wszystko co się wtedy działo. Każdą kłótnię i kobietę ojca, która próbowała być jej „mamusią”. Była w parku, przyjście tutaj okazało się jednak złym pomysłem. Tego dnia jakimś dziwnym trafem było w nim dużo par chodzących w tą i z powrotem. "Czy cały świat uwziął się dzisiaj na mnie?" Ze wzrokiem wbitym w ziemię ruszyła przed siebie, doskonale wiedziała gdzie ma iść. Po rozstaniu rodziców i przeprowadzce do Londynu spędzała w tym miejscu mnóstwo czasu. Usiadła pod wielkim dębem, a z jej oczu zaczęły spływać strumienie łez. Podkuliła nogi pod brodę i zaczęła cicho szlochać.